een week ontspannen in Seriri Lovina

Lieve allemaal,

Zaterdag 5 augustus 07.30u

Tussen de palmbomen met kokosnoten door, kijk ik naar de zee die voor me ligt. Wat een heerlijkheid om iedere ochtend in alle stilte te genieten van het geluid van de zee. En wat een heerlijkheid om iedere morgen omringt te worden door een tuin met heerlijk geurende bloemen. Ik hoor de kinderen iedere dag zeggen: neeeeeeee...niet nog meer bloemen en planten in onze 'jungle'.
Afgelopen week hebben we vooral genoten van de rust, het prachtig aangelegde zwembad en de kookkunsten van Surri en Serri.

We hebben aan het zwembad een prachtige Balinese loungehut waar we afgelopen dinsdag om de beurt een heerlijke massage kregen. het ruisen van de zee, heerlijk geurende olie en Balinese muziek op de achtergrond.
Iedere middag worden we verwend met een smoothie van verse fruitsoorten.
Eddy, onze tuinman slaat eigenhandig de kokosnoten uit de boom, maakt deze open en voorzien van rietje drink je dan het kokoswater.
De wandeling naar het dorpje neemt nogal wat tijd in beslag, dus toen het afgelopen woensdagmiddag iets of wat bewolkt was, besloot ik met Lize op zoek te gaan naar het befaamde bakkertje in het dorp. Onderweg liepen we over een brug en werd mijn aandacht gevestigd op de vele kinderen die al rennend met een zelfgemaakte vlieger ( plastic zak met aan beide kanten een touwtje) op blote voeten over het vuilnis liepen. Kijkend naar hen, merkte zij ons op, zwaaide en riepen in koor: Hello....helllooooooo...hello
Na bijna een uur lopen kwamen we aan in het dorp. Het bakkertje gevonden. Het is toch ongelooflijk zo'n luxe uitziende bakker past helemaal niet in het straatbeeld. Maar goed, lekker lekkere dingen...
Vooral de vele geglazuurde donuts en prachtig opgemaakte taarten zagen er fascinerend uit.
16 gekleurde donuts en een taart later liepen we de bakkerij uit.
bij het kiezen van de taart vroeg de verkoopster of we misschien iets op het chocolade gedeelte geschreven wilde hebben. We besloten Bart {> Inge met de opmerking van lIze dat ik hem zo wel ten huwelijk kon vragen. We hadden inmiddels In het begin van de winkelstraat al een winkel gezien met prachtig Indonesisch kant, waarvan een jurk was gedrapeerd die zo kon doorgaan als trouwjurk voor de prijs van 50.000 ( 3 euro).....ik dacht het niet ( lachen zo'n dochter)
Ik had Lize inmiddels uitgelegd wat we met de donuts gingen doen. Bij de brug aangekomen , moesten we een steile trap naar beneden. Daar stond een vader en we vroegen hem of we de kinderen mochten trakteren. Lize had de doos nog niet geopenend en binnen een mum van tijd was iedereen aan het genieten van zijn traktatie . Wat een fijn gevoel om deze kinderen iets lekker te kunnen geven. Lize beschouwt het als haar meest bijzondere belevenis.

Nadat we Surri hadden laten bellen met Charles ( vriend van Toon) om zijn projecten in Desa-les te bezoeken, gingen we donderdag op pad. Na een rit van bijna 2 uur. Kwamen we aan in het dorpje Desa-les. Charles kwam met stok naar ons toegelopen en omdat hij slecht te been is was het iemand uit het dorp die ons zou begeleiden naar de schooltjes in de bergen. Nou het was afzien..... Een uur later berg op in de brandende zon, werden we onverwacht verwelkomt door 100 kinderen in uniform.slippers uit , klaslokaaltjes in. Zittend in de schoolbanken, begon Montie de poppenkraam te zingen, met handen te klappen en de meisjes te voorzien van haar parfum. De ballonnen werden opgeblazen en er werd luidkeels mee overgegooid.
Na afscheid te hebben genomen van deze goedlachse kinderen beloofde we hen ballonnen en pennen te sturen.
Na een tocht van een uur met prachtig uitzicht terug naar het dorp, keerden we terug naar Charles. Deze man, een heilige hier in het dorpje , heeft ervoor gezorgd dat deze kinderen in de bergen allemaal de kans krijgen om naar school te gaan. 80 jaar, goedlachs, vol verhalen en de zorg opnemend voor dit arme dorp.
Tja en dan te bedenken dat er een transfer kan plaatsvinden van 522 miljoen voor een voetballer. Wat een rare wereld. Na een omelet en een citroenlimonade neemt Charles ons mee in zijn auto door het dorp....ik kan je zeggen....ik zat niet op mijn gemak..
Van links naar rechts, over een boomstronk rijdend en stil vallen op een helling liet hij ons zijn verschillende projecten zien. Er zijn inmiddels 2 schooltjes, een aangelegde weg, een ziekenhuisje, 725 toiletten en er is grond aangekocht voor een educatief centrum en voetbalveld.
Na een stop op het strand kopen we koekjes, kroepoek en water.
Hij vertelt ons dat hij iedere dag rond 17.00u hier met Kadek ( zijn pleegzoon ) en zusje komt om de kinderen te laten zwemmen.
Na een mooie en leerzame dag nemen we afscheid van deze held!
Misschien komt hij zaterdag nog op bezoek met een aantal kinderen, zodat ze kunnen zwemmen in het zwembad. Als ik me goedvoel, roep hij erachter aan.

Vandaag alweer onze laatste dag op deze prachtige plek. Morgen richting Seminyak....

Dikke kus voor jullie allemaal xxxxxx