Fietsen door het binnenland en Borobudur

Maandag 24 juli 2017,


Lieve allemaal,

Gisteren afgesloten met een heerlijke rijsttafel. Een tafel voor lekkernijen werden geserveerd in bakjes die waren bekleedt met bananenbladeren.


Vanochtend om 05.30u ging de wekker. Na een American breakfast werden we om 07.00u opgehaald door chauffeur Paulka die ons naar het binnenland reed waar we de fietstocht zouden starten.
Na 1uur en 15 minuten kwamen we aan op de plaats van be stemming en stonden de montainbikes gereed. De tour zou 2 uur bedragen met hier en daar een stop. Banden opgepompt, zadels hoger gezet en samen met onze gids gingen we van start. Ik heb die ochtend nog nooit zo vaak het woordje : Left.....left......left .. gehoord. Ze rijden hier links, dus voor ons wennen.
Al zwaaiend, roepend en glimlachend fietsten we door het prachtige landschap van rijstvelden, tabakplantage en rode peper ranken.
De eerste stop was een tofu fabriek. Nouja fabriek??? Een houten schuur waar allies aanwezig was om tofu te maken. Vol verbazing en met open mond gekeken hoe dit in zijn werk ging.
Je het de tofu bonen, die worden geweekt in water. Dan worden ze door een pers gehaald, waarna ze in een enorm grote stenen pot worden verwarmd. Deze pot brandt op een houtstapel. Vervolgens wordt het mengsel overgedaan in een andere pot waar het wordt afgekoeld met behulp van een tuinslang. vervolgens wordt het door een zeef gehaald en in dikte verspreidt als een rechthoekig blok op een soort van dienbladen van gevlochten bamboo die na het rusten worden opgekeerd en voila.....blokken tofu. Ongelooflijk....

We vervolgen onze weg en komen aan bij een pottenbakkerij. Hier zie je hoe ze met de hand op een ronde steen al draaiend de meest mooie dingen vervaardigen. Als hetgeen dat gemaakt is klaar is , wordt het te drogen gelegd in de zon. Dit duurt afhankelijk van het weer een dag. Daarna wordt er een vuur gemaakt van het groenafval van de rijstplant en wordt het afgebakken. Ook het as wordt gebruikt... Dat gebruiken ze namelijk weer om asfalt van te maken. Toch fantastisch dat ieder item hier wordt (her)gebruikt. Niks wordt weggegooid. Zittend op een klein krukje mogen wij allemaal iets maken. Respect.. Zo makkelijk is het nog niet, vooral als je linkshandig bent!
Na afscheid te hebben genomen van deze lieve vrouw pakken we de fiets voor de volgende laatste stop, de batikwinkel.
Hier zien we hoe vrouwen handmatig batik maken. Eerst wordt er op een doek figuren getekend en die worden dan handmatig met een soort van pijpje gevuld met warme wax ingetekend. Voor het kleuren van de batik worden verschillende soorten verf gemengd. De batiks van Yogjakarta zijn opgenomen in de lijst van werelderfgoederen van de Unesco en terecht. Wat een kunst en wat een (handen) arbeid.
De tour 'fietst' op zijn einde en onze billen inmiddels ook. Terug naar het beginpunt dan maar.
Onderweg wordt het me even teveel en besluit in maar als laatste de groep te sluiten . Ik word overmand door emoties, omdat ik overal om me heen de aanwezigheid van mijn lieve oma voel.
Bij het ene omaatje die ik gedurende de tocht heb ontmoet is het het prachtige grijze haar, bij de ander de stralende glimlach waarbij de wangen zo mooi rond zichtbaar zijn, dan weer het vriendelijk knikken en lachen met de sierlijke hand gebogen voor de mond, de geur van talkpoeder, het prachtige gezicht en het vastpakken van je hand......... Ik vergeet je nooit hoor oma, maar ik mis je wel...

Aangekomen bij het huis van onze gids worden we verrast door een lunch met allemaal lekkernijen gemaakt door zijn vrouw.
We mogen namelijk niet met lege maag naar de Borobudur toe.
Na een hoop gezelligheid, eten, thee en foto's nemen we afscheid van deze bijzonder gastvrije mensen.

Onze volgende stop is de Borobudur. De entreeprijs die wordt gevraagd is bijzonder hoog, voor 12,50 euro meer zit je een hele dag in de Efteling. Daarbij is het rondom de Borobudur een grote commercie. Het lijken de winkelstraten van Turkije wel waar je de verkopers van je af moet schudden. Maar goed, de Borobudur is wel het grootste Boeddhistische monument ter wereld, opgetrokken in de vorm van een reusachtige mandala. Dit moet je wel gezien hebben. En we blijven Nederlanders , dus is Lize op dit moment 10 jaar,want dat scheelt bijna de helft in entree.
Wist je dat het bouwwerk in 1975 uit elkaar werd genomen, waar na de 1.300.232 steenblokken stuk voor stuk moesten worden gefotografeerd , gecatalogiseerd, gecontroleerd, schoongemaakt en chemisch behandeld
9 verdiepingen geklommen, op het hoogste punt gestaan en weer afgedaald . Het was de moeite waard.....

Het is inmiddels 2 uur als we richting hotel rijden, waarna er direct in het zwembad wordt gesprongen en nadat de zon is ondergegaan heerlijk lopend naar een restaurantje hier vlakbij waar we al lachend hebben genoten van een heerlijke Westerse maaltijd.
Tijd om af te sluiten, want vannacht om 04.15u gaat de wekker en dan .......dan ben ik jarig!!
En gaan we weer op weg. Op weg naar een laatste avontuur hier op Java ........

Welterusten xxxxxx